|
శ్రీ కూచి నరసింహము గారు 1923లో వ్రాసిన పత్రికావిలేఖనములు అనే రచనలో పాతతెనుగు గురించీ, కొత్తతెలుగు తమాషా గురించి - వరహాల్రావు అనే ఒక విద్యార్థి పాత్రచేత ఏమనిపిస్తారంటే... దేఁవుడికి దణ్ణాలు! దేఁవుడికి దణ్ణాలు! కొత్తతెను గొచ్చింది! కోత్తెనుగు సచ్చింది ! దిక్కుమాలిన పాతతెనుగు పోతూవుంది బతికాఁవ్ రా! బాబు! బతికాఁవ్ రా! 'ఉప్మాలు' లే విహను 'ఉత్తపీచు' ల్లేవు బతికాఁవ్ రా! బాబు! బతికాఁవ్ రా! చదవకుండా తెనుగు చచ్చిన ట్లొస్తుంది రాకేం జేస్తుంది రావడం లేదా? 'ప్రాఁదెనుఁగుఁగమ్మంటి పాత్తెనుగు తొంగుంది' బతికాఁవ్ రా! బాబు! బతికాఁవ్ రా! సంధులూ గిందులూ చచ్చుసూత్రాలన్ని పోయాయ్ ! పోయాయ్! పోయాయ్ రా! మన భాషలో ఫెయిలు మాఁయఁవై పోయింది మార్కులన్నీ మనవె! మరేఁవి టున్నాది! బూతుమాట ల్లేని పొస్తకా లన్నిన్ని బారతా లవ్తాయి! పాఠాల కొస్తాయి! చూడడం, చదవడం, చూపించడం, దిద్ది తన్నడం, తిట్టడం, తప్పిపోయిందిరా! యింతసులభ బ్భాష యిహయెక్కడున్నాది? దాన్ని దెచ్చినవాళ్ళు దైవాలు! దైవాలు! ఫలశ్రుతి కూడ చెప్పిస్తారు ఆ ప్రథమ తరంగానికి.. శా. స్కూల్ఫైనల్తెలుగందుమార్కులుఘనఁవ్, ఇంటర్ప్రవేశంధ్రివఁవ్ తప్పుల్రాశిన తప్పులంటు నోరెత్తకుం డుండడఁవ్ పూర్వగ్రంధఁవులన్ని మూలబడడఁవ్, రావంటు - ఊమూల్గడఁవ్ భాషంతాచెడదీశి కూచుని లబోలబ్బోయటం చేడ్వడఁవ్ |